Mijn ervaring als vrijwilliger in Buenos Aires
Ik heb altijd al vrijwilligerswerk willen doen in het buitenland. Het leek mij interessant om te zien hoe de mensen leven en wonen en daarbij wilde ik een land eens op een andere manier leren kennen. Ik koos Argentinie en wilde graag tijd doorbrengen in Buenos Aires als echte bewoner, en niet toerist. Verder had ik de droom om nieuwe ervaringen op te doen en mijn hulp aan te bieden aan mensen die dat goed kunnen gebruiken in hun leven. AMAUTA Elebaires heeft me deze mogelijkheid gegeven om vrijwilligerswerk in Argentinie te doen bij een vrijwilligersproject waar ik 6 weken kon werken.
Ik heb gewerkt bij een opvangtehuis in Nuñez, een wijk in Buenos Aires. Dit tehuis is voor vrouwen die met hun kinderen op de straat leefden en nu in dit tehuis terecht kunnen. Er wonen ongeveer 20 vrouwen en 40 kinderen met een aantal nonnen dat de moeders begeleidt. De moeders verblijven voor 1 jaar in het tehuis en in dit jaar moeten zij een baan vinden en een plek om te wonen met hun kind(eren). Het huis lijkt op een klooster, het is heel ruim en er is een grote patio met een speeltuintje. Naast het huis bevindt zich een kindergarden, die ook deel uitmaakt van het opvang tehuis.
Drie weken voor mijn eerste werkdag had ik een afspraak met Rebecca, de vrijwilligerscoordinator bij AMAUTA, en met de directeur van het tehuis. We bespraken mijn werkuren en de taken die ik zou gaan uitvoeren. Ik werkte dagelijks van vier tot zes uur en hielp met het bereiden en serveren van de “merienda” , de late middag “snack” (in Buenos Aires wordt het avondeten heel laat gegeten, vaak pas om 22.00). Verder moest ik elke dinsdagmiddag op de kinderen passen en met hen spelen, terwijl de moeders deelnamen aan workshops.
Op mijn eerste werkdag kwam ik op tijd aan bij het tehuis; de deur werd opgedaan en er werd gevraagd wie ik was. Ik was erg verrast want ik dacht dat de directeur wel aan de rest had verteld dat ik zou komen werken. Hoe dan ook, zij lieten mij de keuken zien en stelden me voor aan Silvia, de vrouw wie ik zou helpen. De eerste dagen voelde ik mij niet heel erg op mijn gemak. De moeders waren heel gesloten, observeerden mij en ik had moeite om hun Spaans te begrijpen. De kinderen, aan de andere kant, ontvingen mij met open armen en waren juist heel nieuwsgierig. Ze lachten veel en stelden zich heel open op. De eerste dinsdag dat ik op hen zou passen, was heel echter zo vermoeien! Ik was in een zaaltje met 6 kinderen van verschillende leeftijden en een grote berg speelgoed. Ze schreeuwden, stoeiden en vernielden alles, maar ze lieten wel merken dat ze graag met me wilden spelen. De tijd vloog voorbij! Mijn Spaans werd steeds beter, de moeders begonnen zich meer open op te stellen en ik voelde mij steeds meer op mijn gemak. Vanaf de tweede week vond ik het vrijwilligerswerk hier in Buenos Aires echt heel leuk.
De laatste twee weken had Silvia vakantie, dus werkte ik met Cristina, een andere non die in het tehuis woont. Zij vertelde me veel over de moeders, hun achtergrond en de problemen die ze hadden. Ik ging met steeds meer plezier naar mijn werk en ik moest zelfs bijna huilen toen ik afscheid moest nemen van de moeders, kinderen en nonnen.
Werken als een vrijwilliger bij een project in Buenos Aires was een ongelofelijke ervaring, ook al had ik me het werk eigenlijk heel anders had voorgesteld. Het heeft mijn ogen geopend en zicht gegeven in het echte leven in Buenos Aires. Ook heb ik veel kunnen leren over mijzelf.
Ik ben de nonnen zeer dankbaar, omdat zij altijd zo geduldig waren, maar ook Rebecca en de AMAUTA staff die alles goed georganiseerd heeft. Ik ben heel blij dat ik deze kans heb gekregen. Heel erg bedankt.
