Vrijwilligerswerk in Peru veranderde mijn leven!

Vrijwilligerswerk in Peru veranderde mijn leven!

Wist je al dat AMAUTA Spanish school interessante plekken voor vrijwilligerswerk heeft voor studenten Spaans in Peru? Dit is een geweldige manier is om terug te geven aan de Peruaanse gemeenschap. Werken in Peru, in Cusco, geeft vrijwilligers de mogelijkheid om contact te maken met lokale Peruaanse mensen en om een bijzondere leef en werkervaring te hebben terwijl hun Spaanse vaardigheden verbeteren. AMAUTA selecteert de projecten waarmee we werken zorgvuldig. Combineer dit met alles wat je zal gaan beleven tijdens je reizen in Peru en je zal makkelijk begrijpen waarom Vrijwilligerswerk in Peru een “once in a lifetime” ervaring is.

In deze blog introduceren we Amandine. Net als vele anderen heeft Amandine, AMAUTA Spanish School gekozen vanwege hun ervaring met de Spaanse taal en vrijwilligerswerk in Peru. Als je wilt weten hoe het is om vrijwilliger te zijn in Peru, in Cusco lees dan de ervaring van onze student Spaans Amandine die vrijwilligerswerk in Cusco heeft gedaan!

Dit is Amandine!

Amandine komt oorspronkelijk uit Lyon in Frankrijk maar woont en werkt al voor verschillende jaren in Hong Kong. Na haar Spaanse lessen in Cusco, is zij meteen vrijwilligerswerk in Peru gaan doen,  in een kindertehuis in de Heilige Vallei van de Inca’s in Peru.

 

 

Beschrijf eens je dagelijkse activiteiten tijdens het vrijwilligerswerk

Tijdens mijn vrijwilligerswerk in Cusco waren er speciale omstandigheden, de staking van de docenten. De kinderen konden niet naar school. Daardoor heb ik voor een groot gedeelte van de dag de kinderen veel geholpen met klusjes, zoals het huis schoonmaken met de meisjes, op de boerderij werken of brandhout hakken met de jongens.

Onder normale omstandigheden zijn de kinderen op school tot 2:30 p.m. als ze op de basisschool zitten of tot 4:30 p.m. als ze op de middelbare school zitten. Ik heb gehoord van de vorige vrijwilligers dat die normaal een wandeling maken, lezen of helpen met koken van lunch terwijl de kinderen op school zijn en met de kinderen spelen, activiteiten organiseren of helpen met huiswerk als ze terug van school zijn. Er is een leuke buitenplaats waar je tijd kan spenderen met de kinderen.

 

 

Wat viel je het meest op tijdens je vrijwilligerswerk in Peru?

De sociale rollen op het Peruaanse platteland zijn best wel vast: jongens doen het fysieke werk en meiden doen het huishoudelijke werk. Maar dat verbaasde mij niet echt veel. Een van de meest geweldigste dingen om te zien was hoe sterk en zelfvoorzienend de kinderen zijn.

Ze werken meer dan 80 procent van de dag(met schooltijd ingerekend) en een deel van het werk is heel erg moeilijk. Op zaterdag, hun vrije dag, moeten ze nog steeds schoonmaken, naar de “chakra” of naar de boerderij gaan om op de velden te werken of grote stukken hout hakken om die vervolgens naar beneden te brengen!

 

 

De kinderen zijn heel erg lief en ook al zijn ze op hun hoede vanwege de ervaringen die ze hebben meegemaakt, zullen ze zich uiteindelijk openstellen en de liefste kinderen zijn die je ooit hebt ontmoet.

Ook al heb ik het gevoel dat ik veel aan de kinderen heb kunnen geven doormiddel van vrijwilligerswerk, heb ik het gevoel dat zij mij meer hebben gegeven. Ze hebben zoveel wijsheid om te geven op zo’n jonge leeftijd en als je bereidt bent om tijd met ze te besteden dan zullen ze je heel graag dingen willen leren.

De jonge meisjes kunnen al groenten snijden en koken net als een Michelinster chef en de jongens zijn al volledige boeren op een jonge leeftijd. Een van de zinnen die mij altijd bij zal blijven over mijn tijd daar is “me quedo admirada” oftewel ik ben onder de indruk.

 

 

Wat voor cultuurshock ervaarde je?

Ik was vooral verbaasd over hoe capabel de kinderen waren. Maar een ander punt dat misschien toekomstige vrijwilligers kan verbazen is het gebrek aan hygiëne bij het project maar ook in het algemeen in Peru. De kinderen douchen zich niet elke dag en als ze dit wel doen is het maar heel kort. Dit is logisch omdat ze weer gelijk vies zullen worden maar dit klopt niet altijd.

 

 

Het is ook niet gebruikelijk om te wassen voordat je gaat eten. Maar er is altijd de mogelijkheid voor de vrijwilligers of anderen om dit voor ze te doen. Zoals ik al eerder aangaf, zijn deze kinderen erg sterk en zullen ze waarschijnlijk geen last hebben van wat bacteriën.

 

 

Hoe heeft de ervaring van vrijwilligerswerk in Peru je veranderd?

Dit klinkt misschien afgezaagd maar ik had nooit gedacht dat ik zo snel van iemand kon gaan houden. Na een paar dagen was ik helemaal dol op de kinderen en gaf al veel om ze . Ik heb nooit geprobeerd om hun ouders te vervangen en ik zou het ook nooit doen. Maar ik wilde dat ze wisten dat ik veel om ze gaf als een vriend.

Ik heb het gevoel dat ik nu geen keus heb, ik zal moeten terugkomen en de kinderen weer zien omdat ik zoveel van ze houd nu. En ik zal dit zeker doen. Te zien dat een simpele welterusten kus een groot verschil in de wereld voor deze kinderen kan maken is geweldig maar ook tegelijkertijd hartverscheurend. Ze hebben veel meegemaakt en kennen meer pijn in hun leven dan sommige ooit in ons leven zullen ervaren. Maar tegelijkertijd gaven zij mij zoveel geluk en dat is iets verbazingwekkend.

 

 

Heb je tips voor toekomstige vrijwilligers?

Ik zou adviseren dat je moet proberen om de kinderen iets te leren waar je gepassioneerd over bent. Ze zijn erg bereid om te leren ook al lijken ze soms niet geïnteresseerd( dit is omdat ze erg verlegen zijn). Dus als je gepassioneerd over iets bent, zullen ze dit graag willen leren.

Ik was erg enthousiast om hun voor te lezen en Engels te leren, wat zeker vervullend voor mij en de kinderen was. Ik ken een vorige vrijwilliger die van koken hield en ze had de kinderen geleerd om pizza te maken waar de kinderen erg van hebben genoten. Ze houden ook van spelletjes. Dus alle spelletjes die je kent en aan hun kan leren zullen ze verslinden.

 

 

Geef terug aan deze kinderen!

Het belangrijkste is je realiseren dat de kinderen veel hebben meegemaakt. Een resultaat daarvan is dat ze zich niet snel openstellen. Vooral de eerste paar dagen, lachen ze misschien niet vaak of zijn ze juist heel expressief maar dat is omdat ze eerder zijn teleurgesteld en zichzelf daarom beschermen.

 

 

Dit zal uiteindelijk veranderen en ze zullen dol op je worden. Je moet ook nooit vragen of je met iets kan helpen want het antwoord zal dan altijd nee zijn. Dit is iets van de cultuur. Eigenlijk moet je heel assertief zijn en gewoon meedoen.

Ik geloof dat iedereen die in Peru vrijwilligerswerk wilt doen veel van deze ervaring krijgt maar het belangrijkste is het teruggeven aan de kinderen. Je moet niet nog een passerende persoon in hun leven zijn. Ze verdienen alle hulp en liefde die ze maar kunnen krijgen, het beste is als je probeert om hun levens te verbeteren.

 

 

 

 

---