Zuid-Amerikaanse literatuur in het Spaans

Zuid-Amerikaanse literatuur werd beroemd in de jaren zestig, toen het magisch realisme van auteurs als Gabriel García Márquez (Colombia, 1928) en Mario Vargas Llosa (Peru) hun bekendste boeken hadden gepubliceerd.
Vooral Cien Años de Soledad (Honderd jaar eenzaamheid, 1967) werd wereldberoemd en is vertaald in verschillende talen. Hij kreeg de Nobelprijs voor de Literatuur in 1982, en is nog steeds een zeer populaire schrijver. Na García Márquez was het Isabel Allende uit Chili, die de traditie van het magisch realisme had voortgezet. Haar ’la Casa de los Espiritus’ (Het huis van de geesten) speelt zich af tijdens de jaren van het regime van Salvador Allende (1970 - 1973), net voor de Chileense dictatuur van Augusto Pinochet.

Maar nog voor de tijd van Márquez, Vargas Llosa en Isabel Allende, was het aan Gabriela Mistral en Pablo Neruda, twee Chileense Nobelprijswinnaars, die wereldberoemd werden met hun gedichten.